Alcatraz boot gezonken

Hoi allen,

Vanmorgen was het wederom vroeg. We moesten al om kwart voor 8 (07:45 inderdaad) vertrekken. Toen we eenmaal alle taken gedaan hadden zoals ontbeten en de afval weggegooid hadden konden we gaan rijden. We hadden deze keer een gast, jawel de enige echte directeur. Alleen was de directeur vanmorgen niet wakker... Eenmaal onderweg was het: "Waar is mijn mobiel, jongens heeft iemand mijn mobiel gezien". Igor heeft besloten dat we om gingen draaien en zodra we omgedraaid waren... jawel. Hij was zijn mobiel echt vergeten. Wij terug naar de camping, hij zijn mobiel gepakt en wij weer rijden. Natuurlijk kreeg onze camper de schuld dat wij de laatste waren... Maar dat zijn we gewend. Tenminste dat we de schuld krijgen...

Eenmaal aangekomen moesten we met de bart. Deze keer daar helaas geen leuk verhaal over.

Toen we bij het station aankwamen waar we eruit moesten konden we nog een heel stuk lopen naar de boot. Eenmaal daar aan gekomen lang in de rij gestaan en konden we opstappen. Onderweg naar alcatraz tenminste, dat dachten we...

Zonder enig probleem kwamen we aan en konden we het eiland op. Meteen hebben we de audio tour gevolgd wat zelfs voor een anti-cultuur persoon zeer interessant was. Vooral omdat het werd verteld door oude gevangene die daar gezeten hebben.

Toen we eenmaal terug uit alcatraz waren hebben we nog even rondgelopen op de pier tot dallas honger had. Hij belde Igor op en de afspraak was om kreeft te gaan eten. Nadat we alle camperleden verzameld hadden konden we een tent uitzoeken. Hier volgde we wederom dallas zijn gevoel.

Dit hadden we beter niet kunnen doen. We kwamen in een tent uit waar wij, met onze backpack, petjes, zonnebrillen en korte broeken een belediging waren voor de kreeft die ze er verkochten. Toch bleven we stug zitten. Over de prijs die we uiteindelijk moesten betalen zullen we het maar niet hebben. Het heeft gesmaakt en dat is het belangrijkste.

Om 7 uur hadden we verzameld voor een groepsfoto, deze werd uiteindelijk door een Chinees genomen en, nadat ze zelf ook op de foto geweest was met ons, konden we onze weg terug naar de bart, camper en camping hervatten.

En hier liggen we. De laatste nacht in deze camper. God wat gaan we hem niet missen, maar het is toch ons beestje geworden. Ze heeft zelfs een naam gekregen: "Roadbear"

Tot morgen vanuit de hotelkamer.

Niels Fonken - Camper 5