Wat een lange reis

Voor jullie gisterenmorgen en voor ons nog vanmorgen werden we heel vroeg gewekt door onze wekker. Nadat we op Schiphol door de scan zijn gegaan, en ja nadat we gefouilleerd zijn, kwam het lange wachten. Toen we eenmaal om 9 uur het vliegtuig in mochten, moesten we nog tot 10 voor 10 wachten tot we wegkonden.

We begonnen al met een verkeerde start, de vlucht was een kleine 10 minuten vertraagd. Toen we eenmaal de veiligheidsinstructies kregen bleken de schermpjes niet te werken... Dus moesten de steward(essen) alles voordoen.

Toen we eenmaal vertrokken en bijna aan de beurt waren om op te stijgen bleek de sensor van het oliepeil kapot te zijn. Zonder deze durfde de piloot het niet aan om zo'n lange vlucht te doen. Het zou ongeveer een uur duren voordat de sensor bij het vliegtuig zou zijn. Eenmaal de sensor er was bleek het een los stekkertje te zijn...

Na ongeveer een uur en drie kwartier wachten konden we eindelijk onderweg. Onderweg hebben we heel veel kunnen eten. Hebben 2 volle maaltijden gehad waarbij we de eerste keer konden kiezen tussen een pasta en een rijst met kip en de tweede keer kregen we een pizzabroodje. Beide met een salade en een, volgens sommige, lekker toetje.

De vlucht duurde lang, heel lang maar dan ook echt heel heel heel lang. Ondertussen konden we films kijken en hebben we veel met elkaar kunnen kletsen. Sociaal contact blijkt ook best leuk te zijn als je mobiel het niet doet...

Toen kwam de landing, deze ging gelukkig wel voorspoedig en we konden eigenlijk meteen door naar de gate. Daar aangekomen bleek de achterste slurf, dat ding wat aan de deur komt waardoor je doorheen loopt, kapot was. Dus moest iedereen, na zo'n 20 minuten wachten, er door de voorste deur uit.

Toen kwam de douane, deze ging eigenlijk zeer voorspoedig en, nadat we met de vriendelijke douaneambtenaren gesproken hadden, konden we de koffers pakken en de bart in stappen.

Wat er in de bart gevonden is hebben wij mooi in de bart laten liggen. Ik zeg niet wat het was maar het zaakje stonk aan alle kanten.

Nadat we onze kamers gevonden hadden kregen we vrije tijd, hier scheden onze wegen en zijn we nu, moe maar voldaan, weer terug op de hotelkamer. Na een dag van zo'n 27 uur mogen we een tukkie gaan doen.